Alles verliep redelijk soepel
Ik had leuke therapeuten en een goede band met ze opgebouwd. We hadden ritme in onze ontmoetingen en ik was zelfs begonnen met traumatherapie – voor de zoveelste keer in mijn leven. Maar het mocht niet zo zijn, want toen we net alle afspraken in mijn agenda hadden gezet, werd ik afgebeld. Alle therapiesessies worden stopgezet, was de boodschap. Alleen mijn psychiatrisch verpleegkundige belt nog wekelijks, als ze niet op vakantie is.
Het is van alles naar niks
Ook de oppas thuis voor de kinderen liep net lekker. Elke week kwam ze twee keer. Nu helemaal niet meer. Ik zat ineens met de kinderen de hele dag thuis, terwijl dat juist is wat ik niet aan kan. En mijn man is door de Corona maatregelen thuis gaan werken en heeft z’n PC op onze slaapkamer geïnstalleerd, dus mijn middagslaapjes kunnen ook niet meer doorgaan. In het begin van de Corona-crisis is het overleven en doorgaan, maar naarmate het langer duurt moeten er toch structurele oplossingen worden bedacht, anders houd ik het niet vol.
Ik heb mijn psychiater gebeld en gezegd dat het niet gaat
Dat ik meer rust wil en slaappillen voor de nacht. Hij zei terecht: ‘Het gaat in drie stappen’. Als eerste oppas voor de kinderen, ten tweede overleggen met je man en ten derde extra medicatie.
Dat heb ik gedaan. De kinderen hebben het niet goed thuis, dus heb ik contact gezocht met de teamleiders van school en na veel praten kon mijn dochter opgevangen worden. Mijn zoon die op de middelbare school zit helaas niet, omdat mijn man tegen ze zei dat we het wel redden thuis. Dus dat gesprek met mijn man had eigenlijk op nummer 1 moeten staan.
Het lichtpuntje van elke dag is onze verhuizing
Aan het eind van elke werkdag gaan mijn man en ik kijken wat er die dag door de verschillende klusjesmannen is gedaan. Het is telkens weer een cadeautje als er een muur is geschilderd of de keuken is geplaatst. Ook genieten we van ons buitenverblijf, een groot dakterras. We hebben daar al heel wat kopjes koffie gedronken.
In deze tijd is het van belang dat ik voldoende rust krijg en dat de mensen om me heen rekening houden met mijn psychische kwetsbaarheid. En dat blijft lastig. In welke crisis dan ook…
Mei 2020: Netwerk Vroege Psychose
