De manie het hoofd bieden

Dat is het moeilijkst. Het feit dat mijn gedachten met mij aan de haal gaan. Ik ben weer hypomaan door mijn eigen verantwoordelijkheid. Ik heb mijn medicatie tegen de manie in de toilet gegooid, omdat mijn lichaam niet meer wilde afvallen terwijl ik maar 1000 calorieën per dag at. Ik had er genoeg van en dacht dat ik de manie wel het hoofd kon bieden. Maar dat is het nou juist. Het hoofd gaat met mij aan de haal.

Eigenwijs

Misschien ben ik toch wel een beetje eigenwijs. Stoppen met de medicatie is geen optie. Dat kan mijn brein en lichaam op dit moment niet aan. Maar ik heb iemand leren kennen die ook met de medicatie ging afbouwen en dan de symptomen maar ter hand neemt. Maar dat is het nou juist. Met een manie kan dat niet omdat het je brein betreft. Ik kan dan niet meer logisch nadenken. De gedachten gaan met mij aan de haal. Ik denk dat het goed gaat en dat ik alle medicatie wel kan stoppen.

Maar dik worden is toch ook geen optie

Weken ben ik al bezig om af te vallen. Samen met mijn zoon een app gedownload op mijn mobiel waarop ik kan zien hoeveel calorieën ik al genomen heb op een dag. Maximaal 1000 calorieën mag ik, maar dat gaat ook prima. Het enige nadeel is dat ik geen gram meer afval. Even leek het goed te gaan, maar daarna stopte het afvalproces weer. En daar neem ik geen genoegen mee. Gewichtstoename is geen optie meer. Er zijn grenzen.

Je wilt liever de slanke versie van jezelf zijn, zegt mijn therapeute.

Maar dat is nu even niet handig

Ze begrijpt het heel goed, maar zegt mij ook duidelijk dat ik nu geen keus heb. Ik moet weer starten met Olanzapine. Na de vakantie gaan we bekijken of er nog een alternatief middel is die ik kan nemen tegen de manie. De manie die telkens weer de kop op steekt. Hoe ik dat merk? Ik kan moeilijker nadenken, ga slechter slapen, wil mijn uitkering opzeggen en ik denk het wel zonder medicatie te kunnen. Ik voel me belangrijk en alles gaat zo goed.

Niet laten overhalen

Ik had me nog zo voorgenomen dat ik niet weer zou laten overhalen. Maar ik weet het eigenlijk zelf ook wel als ik goed naar mijzelf kijk. Ik vlieg heen en weer met mijn emoties en gedachten. Gaat het nu goed of niet? Ik was wel zojuist eindelijk weer een kilo afgevallen. Zie je ik kan het wel! Maar goed daar heb ik nu niets meer aan. Vanavond weer vier pilletjes en niet 1 in de toilet. Dan slaap ik wel weer lekkerder en gaat de motor in mijn buik weer uit.

Het voelt al een nederlaag

Ik voel me weer verslagen. Door mijn eigen lichaam. Ik dacht zo goed bezig te zijn. Het ging allemaal zo goed. Werk, afvallen, energieniveau en alles eigenlijk. Behalve het zenuwachtige gevoel in mijn buik, de onrustig wordende nachten en mijn denkvermogen.

Ja, ik moest wel weer een traantje wegpinken op de fiets terug naar huis.

 

 

 

 

Je kunt ook kijken op mijn website: www.suzanvos.nl voor meer van mijn werkzaamheden.